Lezing: Ontmoeting via aanraking- het creëren van hartverwarmende contactmomenten

Door: Esther van Keulen en Ingrid van der Tas

Inhoud: De eerste taal die we krijgen aangereikt als we geboren worden, is die van aanraking. Tijdens onze ontwikkeling wordt aanraking geleidelijk steeds meer vervangen, vaak door woorden, klanken en andere beeldvormen. Op het moment dat cognitieve vermogens zich anders ontwikkelen (bv bij mensen met een verstandelijke beperking) of afnemen (bv bij mensen met dementie of NAH) ontstaat er een vorm van sociale isolatie. Dit leidt dan vaak weer tot “onbegrepen gedrag”.
Dan is een “nieuwe taal” nodig om met elkaar in contact te blijven. Een manier om dat in te vullen is door terugkeer naar verwerking van communicatie via sensorische integratie.
Sensorische prikkels, -o.a. door nabijheid van een ander, huid-op-huid aanraking, geluiden die associaties of herinneringen oproepen, mimiek van gezichtsuitdrukkingen- kunnen dan leiden tot een ontmoeting, waarbij je laat ervaren hoe fijn het is elkaar te zien.
Aanraken doet op zo’n moment iets met beiden: het maakt contact gelijkwaardig. Tegelijkertijd is het een manier om om veiligheid te bieden en écht aanwezig te zijn voor de ander.
Het voorziet dan in de blijvende behoefte aan menselijk contact en leidt tot een hartverwarmend contactmoment.